رعایت نکات ایمنی در کوهنوردی

کوهستان مانند دریا ممکن است خطرات گوناگونی پیش بیاورد که می توان به سقوط بهمن اشاره کرد. یک اسکی باز حرفه ای در روی پیست یا پایین شیب به ندرت از جمعیت جدا می افتد و مناطق علامت گذاری شده را که مجهز به وسایل کمک های اولیه است ترک نمی کند. در واقع ورزشکاران مطلع که اقدام به صعود می کنند، اشکالات کار خود را در نظر گرفته و از یک راهنمای باتجربه استفاده می کنند. در عوض عده ای هستند که بی احتیاط و به صورت دسته جمعی به راه پیمایی و گردش در کوهستان می پردازند و بی پروا در این راه گام می نهند. در صورتی که پیش از حرکت و طی مسیر پاره ای احتیاطات مقدماتی رعایت شود، از بسیاری از این پیشامدها می توان اجتناب کرد.

اقدامات پیش از حرکت:
ـ سعی کنید در شرایط بدنی خوبی باشید، چند هفته پیش از اقامت در کوهستان از تغذیه مناسب استفاده کنید و به نرمش ها و ورزش های متناسب بپردازید.

ـ تجهیزات خود را بازدید کنید، کفش خوب برای راه پیمایی که کف آن لیز نخورد و پا را فشار ندهد و انگشتان پا به راحتی در آن حرکت کند و لباس های گرم پیش بینی کنید. یک بارانی و یک "ملافه مخصوص نجات"، پتوی پلاستیکی فلزی خیلی سبک که حرارت بدن را چند ساعت متعادل نگه می دارد، یک کیف کمک های اولیه، یک چاقو و یک تکه بند در داخل ساک قرار دهید.

ـ به اخبار هواشناسی ( از طریق سازمان هواشناسی کشور ) توجه کنید تا در اثر هوای نامساعد طی راه غافلگیر نشوید.
ـ تنها حرکت نکنید و حرکت و خط سیر خودتان را به شخصی که در محل اقامت تان باقی می ماند، اطلاع دهید.

اقدامات حین حرکت:
ـ مواظب شیب های علف دار خیس باشید که خیلی لغزنده است.
ـ زیاد تأخیر نکنید و در فکر مراجعت هم باشید، زیرا سرازیر شدن از کوه هم به اندازه بالا رفتن از آن پر زحمت است و اغلب حوادث هنگام پایین آمدن از کوه رخ می دهد.

ـ فکر کنید شما تنها در کوه نیستید و مراقب باشید سبب سقوط سنگ ها نشوید.
ـ مواظب هوا باشید. از رگبار بترسید و اگر وضع هوا تهدیدکننده شد، بلافاصله از راهی که آمده اید، برگردید.
ـ با استفاده از نزدیک ترین راه در فکر یافتن یک محل محفوظ برای حفاظت از ضربات صاعقه باشید.

نکاتی درباره سرمازدگی:
سرمازدگی هنگامی اتفاق می افتد که عضو در معرض سرمای مرطوب در هوای صفر درجه یا پایین تر قرار گیرد. این عارضه، با افت دمای بدن یکی نیست که طی آن درجه حرارت تمام بدن پایین می آید و با یخ زدگی شدید که یک بیماری دردناک و تاولی شکل و خارش دار است و اغلب در نتیجه تماس طولانی پوست با یک جسم سرد و مرطوب ( محصولات یخ زده ) ایجاد می شود، نباید اشتباه شود.
تظاهر سرمازدگی، با سفید شدن و احساس سوزن سوزن شدن پوست، خارش، سوزش و سپس بی حسی موضعی همراه است. آب محتوی در سلول ها به تدریج یخ می زند و فعالیت سلولی را مختل می کند و بعدا مرگ سلولی فرا می رسد، که همیشه فوری نیست بلکه ممکن است تا دو ماه بعد اتفاق بیفتد.

کارهایی که باید انجام داد:
درمان، بستگی به درجه پیشرفت و مرحله سرمازدگی دارد، ولی یک اصل غیرقابل تغییر باید رعایت شود، هیچ گاه نباید سرمازدگی را با مالش دادن یا قرار دادن فرد سرمازده در کنار وسیله گرمازا معالجه کرد.

خواب رفتگی:
اگر انتهای عضو شما به مورمور یا کرختی دچار شده است، بلافاصله اطراف آن را شل کنید (مثلاً در صورت ابتلای پا، کفش هایتان را درآورید)، پاها را به زمین بکوبید و دست ها را بهم مالش دهید تا وقتی که احساس کنید عضو شما به حال اول بازگشته است.

چه باید کرد؟
به سرعت (طی چند ساعت) اعضای انتهایی شما در معرض خطر یخ زدن قرار می گیرد و به خصوص بی حس می شود. حتی گرفتن پوست با انبر هیچ دردی ایجاد نمی کند. برای گرم شدن، آن را مالش ندهید، حمام گرم ندهید و تا زمان رسیدن کمک و انتقال به بیمارستان، اعضای یخ زده را در قسمت هایی از بدن قرار دهید که حرارت بیشتری دارد. ممکن است پس از گرم کردن نامناسب قسمت سرمازده، سیاه شدن عضو اتفاق افتد. در این صورت دردهای خیلی شدید و حتی حالت شوک بروز می کند. امدادگران اورژانس را به سرعت احضار کنید و تا انتظار رسیدن آن ها، بیمار را که در پوششی پیچیده شده، دراز کنید. اگر هوشیار است، به او نوشابه های گرم و قنددار بنوشانید.
 
منبع : سلامت ایران

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید