انواع مختلف و نحوه عملکرد دستگاه اکسیژن ساز

فشار اکسیژن تنفس شده توسط بیمار تقریبا 1/5 برابر ( گاهی تا سه برابر ) بیشتر از فشار اتمسفر است. بنابراین این روش می‌تواند تا 15 برابر میزان اکسیژن تنفس موجود در هوای با فشار نرمال را به بیمار برساند. مازاد اکسیژن تنفس شده از طریق ریه‌ ها در پلاسمای خون حل شده و سپس توسط خون به هریک از قسمت ‌های بدن منتقل می‌شود. اثر این اکسیژن اضافی در قسمت ‌های مختلف بدن متفاوت است. این روش می‌تواند زندگی بیمار را نجات دهد و در برخی دیگر می‌تواند بهبود و بازسازی بافت‌ ها را تسریع کند.

انواع مختلف اکسیژن ساز
اکسیژن ساز دستگاه‌ های پزشکی هستند که اکسیژن موجود در هوای محیط را متمرکز می‌کنند تا گاز اکسیژن غنی شده را برای بیماران تامین کنند. دو نوع اصلی از اکسیژن سازه به نام اکسیژن ساز ثابت و قابل حمل( پرتابل)
اغلب اکسیژن سازهای خانگی، از نوع ثابت هستند و می‌توانند برای تولید اکسیژن، به‌ صورت مداوم و یا پالسی مورد استفاده قرار بگیرند.اکسیژن سازهای قابل حمل، برای راحتی انتقال، طراحی شده‌اند و اغلب فقط به‌صورت پالسی اکسیژن تولید می‌کنند. 

برای بهره بردن حداکثر از اکسیژن تراپی، بهتر است از لوازم جانبی اکسیژن ساز مانند فیلتر، مرطوب ساز، لوله‌ی اکسیژن و غیره استفاده کرد. امروزه، اکسیژن تراپی به کمک انواع متعدد اکسیژن سازها، بسیار راحت و بدون دردسر شده است. برای بیمارانی که از آمفیزم، بیماری مزمن انسداد ریه و یا سایر بیماری‌های تنفسی رنج می‌برند، اکسیژن سازها یکی از تجهیزات ضروری پزشکی هستند. بیماران حاد ریوی، پونومی، آسمی، قلبی و حتی افراد سالم نیز جهت رفع خستگی روزانه می‌توانند از این دستگاه استفاده کنند. زندگی بسیاری از بیماران به این دستگاه وابسته است. برای تامین مستمر اکسیژن، در محیط خانه، برای بیماران نیازمند به اکسیژن تراپی، استفاده از این دستگاه مفید خواهد بود. پزشکان اغلب مقدار اکسیژن مورد نیاز بیمار را در نسخه مشخص می‌کنند. این میزان اکسیژن اغلب با واحد لیتر در دقیقه معین می‌شود. بسیاری از بیماران، بسته به شرایطشان، به جز هنگام روز، در شب نیز به اکسیژن ساز نیاز دارند. در این صورت نیاز به استفاده از اکسیژن سازهای خانگی خواهد بود.

هرچند گفتیم اکسیژن سازهای خانگی ثابت‌اند، اما تقریبا تمام آن‌ها چرخ دارند و این امکان را دارند که از اتاقی به اتاق دیگر منتقل شوند. لوله ‌های اکسیژن بسیاری از اکسیژن سازها نیز به اندازه‌ی کافی بلند هستند و اجازه‌ی تحرک را به بیمار می‌دهند. اکسیژن سازهای خانگی، 5 تا 10 لیتر در دقیقه اکسیژن را به‌ طور مداوم برای بیمار، فراهم می‌کنند. بیمار می‌تواند میزان اکسیژن را از طریق کنترلی که روی دستگاه وجود دارد، تنظیم کند. از آنجایی که ارتفاع، غلظت اکسیژن تحویل داده شده به بیمار را کم می‌کند، می‌توان یک سنسور اکسیژن روی دستگاه نصب کرد که میزان و غلظت واقعی اکسیژن تحویل داده شده به بیمار مشخص شود. انواع متعددی اکسیژن ساز در بازار موجود است. در هنگام انتخاب اکسیژن ساز، با توجه به توصیه‌های پزشک خود عمل کنید.

دستگاه اکسیژن ساز یکی از مهم‌ترین دستگاه‌های کمک تنفسی  جهت بیماران  تنفسی در منزل است. با پیشرفته ‌تر شدن تکنولوژی و ورود تجهیزات پزشکی به منازل بیماران جهت سهولت در نگهداری بیمار در منزل، دستگاه اکسیژن ساز خانگی یکی از مهم‌ترین دستگاه‌های تولید شده بدین منظور است.

نحوه عملکرد دستگاه اکسیژن ساز
دستگاه اکسیژن ساز، از تکنیک بسیار ساده جهت فراهم آوردن اکسیژن مورد نیاز بیمار، استفاده می‌نماید. دستگاه اکسیژن ساز، توسط پمپ مخصوص، هوای درون اتاق را مکیده و سپس از محفظه‌های پودر زئولیت عبور می‌دهد و پودر زئولیت، اکسیژن 21 درصد موجود در هوای ورودی را از گازهای دیگر هوا جدا کرده و به سمت محفظه ‌های دیگر هدایت می ‌نماید. کمپرسور موجود در دستگاه اکسیژن ساز، فشار و درصد اکسیژن را در محفظه ‌ها بالا برده و خلوص اکسیژن داخل آنها را به 94 درصد و فشار آن ‌را به حدود 230 میلیمتر جیوه می‌رساند. اکسیژن از درون محفظه نگهداری به پشت فلومتر جلوی دستگاه هدایت شده و از نازل مخصوص به سمت بینی و دهان بیمار هدایت می‌گردد.

اکسیژن درمانی
حمل اکسیژن به بافت‌ها به عواملی نظیر برون ده قلب، میزان اکسیژن شریانی (سرخرگی)، غلظت هموگلوبین و نیازمندی‌های متابولیکی بدن بستگی دارد. در اکسیژن درمانی، باید به تمام عوامل فوق توجه نمود.‏ در مواردی همچون تسریع در بهبودی پس از عمل جراحی، میگرن، آلزایمر و ام اس نیز تحقیقات روی اثر درمانی این روش همچنان ادامه دارد.

منبع : آتي اسپرت

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید