15 ویژگی استاندارد کفش ورزشی

بیماری های مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی را می توان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد. در هر بیماری پا، ممکن است نیاز به استفاده از کفشی با خصوصیات خاص باشد که با بیماری دیگر متفاوت است، ولی ویژگی های مشترکی وجود دارند که تمام کفش های طبی باید واجد آنها باشند.
 

1- کفی کفش طبی ورزشی باید از استحکام کافی برخوردار باشد و بتواند شوک وارده به کف پا را جذب کند. به طور کلی، نیرویی که در حال راه رفتن از زمین و کف پا به بدن منتقل می‌شود، معمولا حدود دو برابر وزن بدن است. این نیرو در حالت دویدن حتی تا 10 برابر وزن بدن هم به اندام ‌ها منتقل خواهد شد. بنابراین‌ کفی کفش می‌تواند نقش مهمی در انتقال و پخش نیرو از زمین به کف پا و در نهایت به بدن داشته باشد.

 
2- کفی کفش ورزشی باید کاملا متناسب با ویژگی های کف و قوس کف پا باشد. ضمن اینکه باید سبک، ضخیم و جاذب ضربه (دارای خاصیت الاستیکی) به‌خصوص در ناحیه پاشنه هم باشد.

3- پوشیدن کفش‌ هایی با پاشنه یا کفی‌ای از جنس چوب یا MDF، به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود؛ حتی اگر چنین کفش‌ هایی با ادعای طبی بودن به فروش برسند. جنس چوب و MDF (ام دی اف) می‌تواند به سرعت پاشنه پا را آزار دهد و باعث ایجاد درد در این ناحیه شود. در حالی که پوشیدن کفش ‌هایی با پاشنه و کفی‌ هایی با خاصیت الاستیکی، به هیچ ‌وجه پاشنه و کف پا را آزار نمی‌دهد.
 
4- کفش مناسب باید کاملا اندازه پا باشد، نه تنگ‌تر و نه گشادتر. اگر کفش شما بیش از حد تنگ باشد یا پاهایتان را فشار دهد، خون رسانی در ناحیه پا مختل خواهد شد. ایجاد نقاط فشاری و زخم ناشی از آن هم می‌تواند از دیگر عوارض پوشیدن کفش‌های طبی یا غیرطبی تنگ باشد. گشاد بودن کفش طبی و بازی کردن پا درون آن هم باعث ساییدگی و ایجاد اختلال در انتقال نیرو می ‌شود. پس حواستان باشد فروشنده کفش بزرگتر یا کوچکتری را به شما تحمیل نکند و قول بهبود سایز با قالب زدن یا کفی گذاشتن را به شما ندهد.
 
5- معمولا قسمت جلویی کفش طبی مناسب باید فضای مناسب برای انگشتان پا را داشته باشد، یعنی انگشتان پای شما باید در فضایی قرار بگیرند که نه آنقدر تنگ باشد كه روی هم بیفتند و فشرده شوند و نه آنقدر فضای قرار گرفتنشان در پنجه کفش گشاد و باز باشد که محافظت خوبی از آنها در برابر ضربه ‌های احتمالی انجام نشود.

6- رویه کفش طبی باید انعطاف‌پذیر و از جنس چرم باشد تا بتواند سرما و گرما را به خوبی به پا منتقل کند. البته در حال حاضر، جنس‌های ترکیبی مختلف و با قیمت مناسب‌ تری برای رویه کفش‌ های طبی طراحی شده‌اند که چنین خاصیت هایی هم دارند.

7- وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماری های زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد می کند. انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. بجای استفاده از کفش های نوک تیز از کفش های با پنجه گرد استفاده کنید.
 
8- سعی کنید کفشی بخرید که کفی Insole قابل عوض کردن داشته باشد. با این کار می توان با عوض کردن کفی، اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد، بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفی های درمانی جایگزین کرد. وقتی پا عرق کرده و کفش را نمناک می کند، کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش می تواند موثر باشد. کفش مرطوب می تواند موجب ابتلا پا به بیماری های قارچی باشد.
 
9- پشتی کفش Heel counter قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار می گیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش، با شست خود بر روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت، پشتی محکمی دارد.
 
10- کف کفش از داخل Foot bed باید قوس هایی داشته باشد که هماهنگ با قوس های کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی به صورت متناسب بر روی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی می کند. مهم ترین قوس کف پا، قوس طولی آن است. پس کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجسته تر باشد.

11- پاشنه Heel کفش از قسمت های مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود 1.5 تا 4 سانتیمتر باشد.
 
12- کف بیرونی کفش Outsole باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین، فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمی شود.
 
13- با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفش هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد می کنند.
 
14- جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است.
 
15- یقه کفش Shoe collae جایی است که اطراف مچ پا را می گیرد و زبانی کفش Shoe tongue برگه ای است که در زیر بندهای کفش قرار می گیرد. این قسمت های کفش باید حاوی پد ها و بالشتک های نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند.

منبع : تبیان

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید