تفاوت بارفیکس مچ برعکس با بارفیکس معمولی (مچ صاف)

تفاوت بارفیکس مچ برعکس با بارفیکس معمولی (مچ صاف)

به لحاظ کینوسولوژی عضلاتی و در سرتاسر این مقاله بارفیکس معمولی (مچ صاف) به نوعی از حرکت بارفیکس گفته می‌شود که در آن پشت دست در زمان گرفتن میله بارفیکس به سمت صورت فرد می باشد و حرکت بارفیکس مچ برعکس همانطور که از اسمش پیداست به نوعی از حرکت بارفیکس اطلاق می‌شود که در آن کف دست در موقع گرفتن میله بارفیکس به سمت صورت فرد و یا به سمت یکدیگر (موازی) می‌باشد که البته این نوع از بارفیکس بهترین نوع گرفتن میله بارفیکس بر اجراء حرکت بارفیکس به‌شمار می‌آید. از دیدگاه تجربی شاید نتوان گفت که بهترین نوع گرفتن میله بارفیکس کدام است. چون من به شخصه ورزشکارانی را می‌شناسم که دارای عضلات پشت کاملاً توسعه یافته‌اند و این رشد و توسعه عضلانی را هم مدیون اجراء حرکت بارفیکس با تنوع کامل در نحوه گرفتن میله جهت تحریک و درگیر کردن حداکثر عضلات پشت هستند. برای اثبات این مسئله کافی است تنها به توسعه کامل عضلات پشت قهرمان مدال طلای المپیک تابستانی آتن در حرکت دار حلقه (ژیمناستیک) نگاهی بیندازید.

● نحوه صحیح اجراء حرکت بارفیکس مچ برعکس
اصلی‌ترین نوع بارفیکس مدل بارفیکس مچ برعکس می‌باشد. این شیوه از اجراء حرکت بارفیکس بیشترین دامنه حرکتی در قیاس با سایر نوع‌های بارفیکس چه به لحاظ عضلات لت (زیر بغل) و چه عضلات بازو دارا می‌باشد. در ابتدا شروع حرکت دست‌ها در کشیده‌ترین حالت به‌صورت مچ برعکس میله بارفیکس را با فاصله به اندازه عرض شانه و یا کمتر از این می‌گیرند. در ابتداء بالا کشیدن بدن بخش فوقانی عضلات پشت و عضله‌ای فلکسور ساعد مورد استفاده قرار می‌گیرند. روند صعود به سمت میله می‌بایست تا جائی ادامه یابد که چانه از میله عبور کند. به خاطر سپردن نفس کشیدن (دم) قبل از بالا کشیدن و شروع تکرار جزء نکات مهم در اجراء حرکت بارفیکس می‌باشد. یک موضوع مهم دیگر در هنگام بالا کشیدن خم شدن به سمت عقب می‌باشد که می‌بایست به‌صورت موزون و هماهنگ با بالا رفتن انجام گیرد. بلافاصله پس از رسیدن به بالاترین نقطه حرکت و شروع پائین آمدن می‌بایست عمل بازدم و همچنین عمود شدن قفسه به حالت اولیه آن صورت گیرد. در پائین‌ترین نقطه از حرکت دست‌ها می‌بایست کاملاً کشیده و استخوان کتف بالا آمده باشد. این مسئله جزء نکات بسیار مهم برای تکمیل دامنه کامل حرکتی یک تکرار محسوب می‌شود در تمامی تکرارها قسمت فوقانی بازو و عضله نزدیک کننده اسکاپولا می‌بایست در وضعیت کششی قرار بگیرند.
پاها در طول اجراء تکرارها تا حد ممکن می‌بایست در یک خط صاف با بالاتنه قرار بگیرند. به‌دلیل پائین آمدن کیفیت حرکت از انجام هرگونه انقباض در ناحیه هیپ خودداری شود.
ورزشکارانی که دارای قدرت کافی در ساعدها نیستند می‌توانند از بندلیفت استفاده کنند. بدین ترتیب ریسک جدا شدن کف دست از میله بارفیکس را کاهش دهند. البته گروه دیگر که می‌توانند از بندلیفت در حرکت بارفیکس استفاده کنند افرادی هستند که قبل از رسیدن به خستگی نهائی در عضلات پشت این عضلات ساعدشان است که خسته شده و ادامه دادن حرکت را برای آن‌ها غیرممکن می‌سازد.
به‌هر حال من ترجیح می‌دهم که ورزشکار از بندلیفت استفاده نکند چون در ورزش واقعی مثل جودو می‌بایست از عضلات زیر بغل‌تان (لت) بدون کمک از عصا و یا بندلیفت استفاده کنید.

● تنوع حرکتی بارفیکس مچ صاف و بارفیکس مچ برعکس
همان‌گونه که ژیمناست‌ها، کشتی‌گیرها و جودوکارها در طول این سال‌ها نوع‌های گوناگونی از حرکت بارفیکس را نشان داده‌اند، روش‌های مؤثر متنوعی از این حرکت وجود دارد که می‌توان با به‌کارگیری آن‌ها بر سطح نیرو و قدرت و همچنین حجم عضلات پشت و بازو افزود.

● بارفیکس موازی جمع
جهت افزایش فشار وارده به عضلات بازکننده سرشانه می‌توان از بارفیکس با میله موازی استفاده کرد. خیلی از باشگاه‌ها دارای دسته‌ای V شکل هستند که می‌توان با اتصال به میله بارفیکس این حرکت را با آن انجام داد. در اجراء این حرکت موقع بالاکشیدن سعی کنید تا زیر سینه خود را بالا بکشید (البته این شیوع از اجراء حرکت معمولاً مخصوص ورزشکار سطح پیشرفته می‌باشد).

● بارفیکس دست جمع مج برعکس
در این نوع از حرکت بارفیکس مچ برعکس فاصله دست‌ها از یکدیگر بر روی میله بارفیکس حدود ۱۰ تا ۱۵ سانت می‌باشد. این شیوه از حرکت بارفیکس موجب وارد شدن فشار مضاعف بر روی عضله فلکسور (جمع کننده) ساعد می‌گردد. در واقع در این نوع حرکت فشار وارده بین تنه و بازو به‌صورت مساوی تقسیم می‌شود و بدین ترتیب از این نوع از حرکت بارفیکس یک حرکت عالی برای عضلات بازو می‌سازد.

منبع: بدنسازی

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید