انواع دوپینگ

انواع دوپینگ

دوپینگها به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند:
۱- دوپینگ داروئی یا Stimulant drugs
2 – دوپینگ خونی یا Blood induced doping ‏.

‏این روش برای اولین بار در المپیک مونترال ۱۹۷۶‏, توسط لاسه ویرن دونده فنلاندی به کار گرفته شد . روش دوپینگ خونی بدین صورت است که چند روز قبل از مسابقه، ورزشکار به ارتفاع بلندتری برده می‌شود و به علت بلندی و ‏کاهش فشار اکسیژن خون شریانی، ماده ای به نام اریتروپویتین آزاد می‌شود ( این ماده در کبد ساخته شده و در کلیه فعال ‏می‌شود ) و در نتیجه تآثیر این ماده روی مغز استخوان تولید گلبولهای قرمز که عمل انتقال اکسیژن را به عهده دارند زیاد می‌شود تا عمل اکسیژن رسانی به بافتهای بدن مختل نگردد در ا ین حأل که تعداد گل?ولها زیاد شده از ورزشکار خود می‌گیرند وآن را غلیظ و‏ منجمد می‌کنند.
‏برای روز مبادا نگه می‌دارند و درست پبش از مسابقه دوباره همین خون به بدن ‏ورزشکار تزریق می‌شود در نتیجه از عمل , ظرفیت اکسیژن گیری خون تا ۲۰ درصد افزایش می‌یابد و در نتیجه افزایش اکسیژن رسانی شخص دیرتر خسته می‌شود . بنابراین ، دوپینگ خونی ذخیره اکسیژن بدن را زیاد می‌کند .و ‏در تیجه کار دوندگان مسافتهای طولنای و دوچرخه سواران را آسان می‌کند . این روش در آن موقع ورزشکاران زیادی را دستخوش وسومه کرد ولی امکان استفاده برای همه وجود ندارد زیرا احتیاج به تجهیزات پزشکی و پزشک متخصص  به ا ینکار دارد که برای همگان میسر نیست . ‏این نوع دوپینگ که امرزه خیلی کم ‏یا اصلأ د یده نمی‌شود بیشتر در رشته‌های ورزشی دو میدانی بخصوص  دوهای استقامت و‏ دوچرخه سواری مورد استفاده قرار می‌گیرد و با هیچ آزمایشی نیز نمی‌توان آن را اثبات نمود زیرا هیچ ماده خارجی یا متابولیتی در نمونه‌ها یافت نمی‌شود .

‏خطرات وعوارض دوپینگ خونی
‏به دلیل خونگیری و ‏انبارآن ‏تزریق مجدد آن به فرد درخطر عمده ای که ‏جان ورزشکاران را تهدید می‌کند عبارتند از :
1 – ورود ویروس هپأتیت و ‏ویروس آنفلوانزا به بدن همراه با تزریق خون
2 – احتمال ابتلاء به بیماری ایدز AIDS)‏)در این افراد افزایش می‌یابد زیرا یکی از راههای انتقال بیماری ایدز از ‏طریق ترانسفوزیون یا انتقال خون می‌باشد و ‏این امر در مورد خونهای کهنه تر که‏ برای مدت زمان درازتری انبار شده اند به مراتب بیشتر صدق می‌کند . از ‏طرف دیگر , از آنجائی که نیمه عمر بعضی از فاکتورهای انعقادی پائین است مخصوصأ فأکتور انعقادی ۵ و۸  لذا در کسانی که خون انبار شده دریافت می‌دارند حتی اگر خون خودشان باشد به دلیل کاهش فاکتورهای فوق، در این ‏افراد خطر خونریزی وجود دارد .

دوپینگ دارویی
‏تاریخچه مصرف داروهای محرک در المپیک تقریبا به همان قدمت المپیکهای جدید است.در سال ۱۹۰۴ توماس هیکس آمریکایی ،برنده دو ماراتن،در سنت لوئیز از معجون محرک ونئشه آور استریکنین و کنیاک کمک گرفت تا به امروز که شیوع وسیعی در بین ورزشکاران و حتی افراد عادی دارد . در گزارش که ۲ سال پیش انتشار یافت آمده بود که از هر ۱۵ داش آموز امریکائی یک نفرشان با استفاده از داروی به نام Gevral protein ‏که در بازار آمریکا زیاد هست دوپینگ می‌کند . بعدأ در مورد این دارو صحبت خواهد شد .

‏دارو‌های محرک که به عوان دوپینگ مورد استفاده قرار می‌گیرند به ۵ ‏گروه تقسیم می‌شوند :
‏۱- استرویدهای آنا بولیک ( Anabolic Stroids ‏)
۲_ داروی محرک سیستم اعصاب مرکزی ( CN.S Stimulants ‏)
۳ _ دارو‌های قلبی عروقی (Cardiovascular Agent ‏)
‏۴ _ دارو‌های ویتامین دار و پروتئین ساز ( Vitamins ‏)
‏۵- داروهای متفرقه ( Miscellaneous ‏)

منبع : علم و عضله

شما هم می توانید در مورد این مقاله نظر دهید